donderdag 30 april 2009

TS Eliot


Het is alweer 10 jaar geleden dat ik Eliot's gedichten in mijn hoofd had alsof het mantra's waren. Vreemd, eigenlijk. Nog steeds betrap ik mezelf bij tijd en wijle op onbedoeld Eliot-achtige uitdrukkingen.

En met deze tekening komt het aantal posts voor 'karikaturen' op gelijke hoogte met 'filosofie'. Een teken aan de wand?

donderdag 23 april 2009

Peter Sloterdijk


De man spreekt in december op een ELIA-conferentie, dus ik heb geen volledige artistieke vrijheid. Maar ik ga ervan uit dat het hem geen lor kan schelen of ELIA-medewerkers artistieke hobby's hebben.

Voor de liefhebbers, hierbij nog een tweede versie - beter op papier, maar minder overtuigend op het beeldscherm:

Sleeping on a dead man's words

Ik blijf het onzin vinden dat de Volkskrant de halve pagina besteedt aan het verscheiden van Martin Bril. Maar ik slaap wel op een kussen waarop staat:


Je mist meer
dan je meemaakt

Helemaal
niet erg

donderdag 16 april 2009

donderdag 9 april 2009

Welzekerwaar!

Polylinguale kinderpoëzie? Naja, alsof mijn kindergedichten echt voor kinderen bestemd zijn...



Alors, alors!
Daar komt de Fanfarlo!
Is het niet wonderbaar?
Nee, 't is niet wonderbaar.
Het is zelfs gans normaal.

Maar daar, maar daar!
NON È POS-SI-BI-LE !
Welzekerwaar.
Dat is de grote Lustucru.
N'avez vous vu, n'avez vous entendu
celui qui mange les p'tits gars
c'est le grand Lustucru!
Der kleine Kinder frisst?
Das gibts doch nicht!

Welzekerwaar!

zondag 5 april 2009

Walter Benjamin & Charles Baudelarie, deux haschischins flâneurs des passages


Vier jaar geleden hield ik een presentatie over Benjamin en Baudelaire voor het vak The Artist as a Hero of Modernity van Josef Früchtl. Die presentatie begon met de portretten van Eliot en Pound, en het commentaar van Pound toen hij Eliot voor het eerst had ontmoet:

'He has actually trained himself and modernized himself on his own. The rest of the promising young have done one or the other but never both (most of the swine have done neither). It is such a comfort to meet a man and not have to tell him to wash his face, wipe his feet, and remember the date (1914) on the calendar.'

Waarbij het gezicht van Pound met een felle aristocratische heersersblik, en Eliot als neat and shy young man. Er was duidelijk iets veranderd in het beeld van de kunstenaar sinds Rimbaud met zijn ongewassen haar.
Het paper naar deze presentatie, Love to hate the modern world, staat op archive.org; de manier waarop daarin het portret van Baudelaire door Nadar besproken wordt in vergelijking met dat van Pound, Rimbaud en Eliot vind ik nog steeds interessant.
(En terecht werd vanuit het publiek werd opgemerkt, toen ik een zeker citaat van Benjamin over Baudelaire's dandyisme aanhaalde: 'he's talking about himself'. Het is niet iets waarover ik makkelijk praat.)


Als toegift, hierbij voorstudies van Benjamin en Baudelaire: