dinsdag 29 maart 2011

Becoming Transnatural

Becoming Transnatural, 4 maart - 1 april, Trouw Amsterdam.
Symposium: 12 maart. 


Biotechnologie is hot, ook in de kunsten. Zoals altijd wanneer er nieuwe technieken en materialen beschikbaar komen zijn er kunstenaars die ze gebruiken waar ze niet voor bedoeld zijn: zo liet Eduardo Kac een lichtgevend konijn maken met behulp van kwallengenen; liet Stelarc een oor op zijn arm zetten; en injecteert Yann Marussich zichzelf met een blauwe vloeistof die er vervolgens via zijn poriën en andere openingen weer uitloopt. Daarbij maken ze gebruik van technieken die ook worden gebruikt om tumoren te lokaliseren en exotransplantaties mogelijk te maken, maar die vooral het nieuws halen in de vorm van doorzichtige muizen en muizen met een mensenoor op de rug. De reacties daarop zijn dan ook vergelijkbaar: dit is geen kunst, dit is een freakshow! Dit is geen wetenschap, dit is een PR-stunt!

maandag 28 maart 2011

Poem on a passage from Churchland

"Eliminative Materialism and the Propositional Attitudes", in: A Neurocomputational Perspective. The Nature of Mind and the Structure of Science, MIT Press, 1989.
The quotes are from pp. 7-9.



The sea fury.

The wind could know anger, the moon
jealousy, the river generosity, the sea fury

and so forth.

These were not metaphors.
Sacrifices were made and auguries undertaken
to placate or divine the changing passions of the gods.


dinsdag 22 maart 2011

Art and the sushi bar

of: kunst voor homo's en tandartsen


In musea en kunstboekhandels is een oranje boekje te koop met “adviezen voor de beginnende kunstenaar”. Daarin staat bijvoorbeeld de tip: “Maak kunst voor homo’s. Die hebben een goede smaak, veel geld en geen kinderen om het aan uit te geven.” En het voorbeeld van een kunstenares die aan tandartsen gevraagd heeft wat voor kunst zij in hun wachtkamers zouden willen. Dat bleken semi-abstracte, fleurige doeken te zijn, daar worden patiënten lekker rustig van, dus die is ze vervolgens gaan maken om haar vrije werk mee te bekostigen.
Ironie? Eerder zelfspot. Niemand gaat naar de kunstacademie met het idee om later ‘kunst voor homo’s en tandartsen’ te maken. Maar als er brood op de plank moet komen, bewijs je de kunst ook geen dienst door in een sushibar te gaan bijbeunen. (‘Sushibar’ staat hier voor alle baantjes die kunstenaars doen om zichzelf in leven te houden.) Deze adviezen zijn wel degelijk serieus bedoeld, al moet je ze niet altijd letterlijk nemen.
De houding van kunstenaars ten aanzien van ‘de markt’ is veranderd. Vrijwel niemand neemt nog aanstoot aan de adviezen in het oranje boekje. Sterker nog, mensen kopen het. Daaruit blijkt niet alleen dat het taboe op ‘werken voor de markt’ verdwenen of aan het verdwijnen is, maar ook dat kunstenaars hun werk in toenemende mate als just another job zien. Grappen over kunst voor homo’s en tandartsen zijn de kantoorhumor van de kunstwereld. Je kunt er niet tegen vechten, dus je moet er maar mee leren leven.