tag:blogger.com,1999:blog-5074839624826433135.post8440790894299404291..comments2023-05-21T10:16:53.953+02:00Comments on Otto's Onderwereld: Een crash course CageFloris Solleveldhttp://www.blogger.com/profile/11263385938570915715noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-5074839624826433135.post-62222053240580356272012-06-13T16:29:57.006+02:002012-06-13T16:29:57.006+02:00Ja, Thirty Pieces was zonder twijfel het hoogtepun...Ja, Thirty Pieces was zonder twijfel het hoogtepunt van het Cage-weekend. (Hoewel ik zelfs bij dat stuk denk dat het nog mooier had gekund als ze nog 3 extra repetities hadden kunnen nemen of zo).<br /><br />Dante verwoordde later mooi wat er mis wat met de song books, het was soms alsof we naar een documentaire over Cage zaten te kijken, eerder dan naar Song Books. Het is toch een beetje alsof je een symfonie van Beethoven neemt en er dan om de zaak in de juiste context te zetten Hegel en Schiller doorheen voorleest en af en toe een Napoleontische legereenheid over het podium laat exerceren of zo.Samuel Vriezenhttps://www.blogger.com/profile/16229066450439148225noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5074839624826433135.post-45291915361331070532012-06-11T21:35:01.578+02:002012-06-11T21:35:01.578+02:00Ik moet zeggen dat ik me ook zou hebben bij Song B...Ik moet zeggen dat ik me ook zou hebben bij Song Books en Europera als ik er niet bij aan het tekenen was geweest. (Thirty Pieces for Five Orchestras, uitgevoerd in het trappenhuis en de foyers van het Muziekgebouw, was daarentegen MAGISCH.) Maar je purisme illustreert wat mij betreft des te beter het paradoxale van Cage her-ensceneren: je kunt het in de fluxus-esthetiek doen, maar dan ziet het er OOK gedateerd uit. <br /><br />De egoloosheid van Cage heeft van zichzelf ook al een zeker cult-aspect. Wat dat betreft kun je het vergelijken met wat Camiel van Winkel de paradox van het conceptualisme noemt: je presenteert het als on-kunst, maar door zo niets in iets te veranderen blijf je als virtuoos poseren. Het scheelt dan wel dat de nieuwe muziek minder gehypet is dan de kunstwereld, en dat Cage inderdaad niet vrijblijvend of "de-skilled" is.Floris Solleveldhttps://www.blogger.com/profile/11263385938570915715noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5074839624826433135.post-26636237307374378562012-06-11T17:19:25.640+02:002012-06-11T17:19:25.640+02:00Het lijkt "anything goes" bij Cage. De w...Het lijkt "anything goes" bij Cage. De werkelijkheid is heel wat subtieler:<br /><br />"Permission granted. But not to do whatever you want."<br /><br />(In A Year from Monday).<br /><br />Het probleem van dat hedendaagse uitvoeringen is dat ze vooral zo gedateerd lijken, als ze maar wat gaan aanrotzooien in plaats van heel precies en met begrip van de esthetiek de partituur te interpreteren, zoals we dat bij Beethoven ook meestal proberen. Song Books was regelmatig op muzikaal niveau simpelweg onder de maat, bijvoorbeeld, waardoor vooral het beeld van vrolijke doe-maar-wat anarchie overbleef, met absoluut festisjistische afbeeldingen van Cage de hele tijd geprojecteerd op het scherm - gezien zijn prediken van de egoloosheid kan het bijna niet anti-Cageiaanser. Zo dreigt de "heiligheid" van Cage, zoals bij alle heiligen, tot een improductief en ondoordacht soort vroomheid, zelfs afgoderij te leiden.Samuel Vriezenhttps://www.blogger.com/profile/16229066450439148225noreply@blogger.com