Stuk dat eerder vandaag verscheen in hard//talk, de commentaarrubriek van hard//hoofd online tijdschrift voor kunst en journalistiek
Als Nederland tegenwoordig de internationale pers haalt, is dat meestal slecht nieuws. Afgelopen week weer, toen Uri Rosenthal een Europese gezamenlijk standpunt tegen Israël blokkeerde omdat het “niet afgewogen” zou zijn. Zelfs het beschaafde Der Spiegel schreef een beschaafd commentaar, waarvan de strekking was: die kaaskoppen hebben het verneukt.
Ooit was het leuk om Nederlander in het buitenland te zijn. Hebben jullie écht een red light district, legale cannabis en euthanasiewetgeving? Jawel, en een uniek stelsel voor de podiumkunsten; en goede sociale huisvesting; en het homohuwelijk.
Toen kwam Pim Fortuijn. Wát, is jullie extreemrechtse oppositieleider echt een twee meter lange homoseksuele dandy? Jaja. En Ajaan Hirsi Ali, heeft ze écht zo’n hekel aan moslims? Ja, maar ze komt ook op voor vrouwenrechten. En die peroxideblonde Geert, wat voor looney is dat? Eh, ja. Een looney.
Ondertussen zaagt Stef Blok aan het EVRM, komen we verdragen met België niet na, subsidiëren een hypotheekzeepbel met tien miljard per jaar, en maakte Gerrit Zalm ons jarenlang impopulair met een aan Thatcher ontleende we-want-our-money-back strategie, nu voortgezet door Jan-Kees inzake Griekenland. Met enige regelmaat schrijft de internationale pers bezorgd: Wat is er toch met Nederland aan de hand?
En nu dus Rosenthal.
Nou kun je natuurlijk vraagtekens plaatsen bij de “twee-staten-oplossing”, waar de diplomatie lippendienst aan bewijst maar waar in feite niemand meer in gelooft. Maar als je rechtpraat dat je bondgenoot ordinair koloniaal landjepik speelt, honderdduizenden mensen opsluit achter een hek, en per raket standrechtelijke executies uitvoert, op een zeldzaam moment dat je stem ook echt verschil maakt, is dat geen Realpolitik meer maar een klinisch geval van cognitieve dissonantie.
Het scheelt dat de Italianen Berlusconi hebben, de Belgen hun nationale formatieklucht, en de Fransen DSK. Maar dit kabinet dringt wel om de onderste plek in de looney bin. Voor de zekerheid oefen ik vast op een Vlaams accent. Amaai, die zotte Hollanders hè.
woensdag 5 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten