Sublieme ervaringen in 2015

In 2015 hield ik op facebook mijn aan kunst gerelateerde sublieme ervaringen bij. Hier is het eindlijstje. Ik verwacht dat er geen meer bij komen, hoewel er nog wel boeiende dingen te zien schijnen te zijn in Marres, Maastricht en SM Den Bosch.

In chronologische volgorde:

1. Julio Le Parc in Serpentine Sackler Gallery, London
2. In search of meaning - Mensbeelden in globaal perspectief in De Fundatie, Zwolle
3. John Cage, Sonatas and Interludes door Gerard Bouwhuis in Splendor, Amsterdam
4. Liquid Room door Ictus Ensemble / Ensemble Mosaik bij MaerzMusik 2015, Berlin
5. Énumerations van Georges Aperghis / A.T.E.M., vertoond bij Maerzmusik 2015
6. Narbe Berlin door Burkhard von Harder en FM Einheit bij The Long Now, de afsluiting van MaerzMusik 2015
7. Channa Horwitz in Kunst-Werke, Berlin
8. One door Lisa Verbelen in De Brakke Grond, Amsterdam én Openluchttheater Amsterdamse Bos
9. Jennifer Townley in Kunstliefde, Utrecht
10. Michel Gondry, Is the man who is tall happy?, vertoond in De Balie, Amsterdam
11. Citadels: Common Structures van Matthijs Munnik bij Lekker Licht, Centraal Museum Utrecht (en eerder ook zijn bijdragen aan ArtScience 25 jaar en Rijksakademie Open)

Het criterium voor 'subliem' is dat ik er bij begin te hijgen/huilen/dansen of op andere manieren mijn zelfbeheersing verlies. 2. en 5. zijn twijfelgevallen omdat In Search of Meaning in retrospect een goede, maar niet uitzonderlijk goede tentoonstelling was en omdat het Aperghis-retrospectief bij Maerzmusik verder eigenlijk vies tegenviel, vooral het meer recente werk.

Dan zijn er nog een aantal tentoonstellingen/concerten die niet aan dit strenge criterium voldoen, maar toch zeker niet in het eindlijstje mogen ontbreken:

• ZERO in Martin-Gropius-Bau, Berlin en Stedelijk Museum, Amsterdam 
• William Kentridge, More sweetly play the dance in EYE, Amsterdam
• Anna Mikhailova, The Ultimate Project in Orgelpark, Amsterdam 
• Op de Biënnale van Venetië: punten voor de paviljoens van Noorwegen, Hongarije, Tuvalu en Singapore, de schrootdraken van Xu Bing, de tekeningen van Olga Chernysheva, de kogels door een blok gel van The Propeller Group, en ...The Rest is Smoke van Helen Small in het 'Welshe' Paviljoen.
  Dubbele punten voor de wonderdozen van Ricardo Brey.

Het leukste wat ik dit jaar gedaan heb op artistiek gebied, het aan elkaar praten van het concert DUO's van Monoták en de Freudografie-tekenperformance bij EYE, kan ik natuurlijk niet in dit lijstje opnemen maar ook niet ongenoemd laten.

De verdeling is 5 x beeldende kunst (waarvan 3 x optisch/kinetisch), 4 x muziek, 1 x theater (met muzikale inslag) en 2 x film (waarvan 1 muziekfilm). Treurig is dat ik slechts 3 van deze 11 gerecenseerd heb.

Verder stel ik vast dat een significant verschil in levensgeluk geen verschil maakt voor het aantal sublieme ervaringen, en dat ik terugrekenend naar 2014 op een vergelijkbaar aantal uitkom. Ik hou mijn buitengewoon opgewekte staat van de afgelopen maanden graag nog een tijdje aan om dit verder te onderzoeken.

Slotsom: Matthijs Munnik is de artistieke eindbaas van 2015.