Kunst als wetenschap?

Artistic research als revolutie van bovenaf
eerder vandaag verschenen in hard//hoofd online tijdschrift voor kunst en journalistiek

Toen ik in 2007 afstudeerde in de kunstfilosofie, had ik nog nooit van artistic research gehoord. Uitzonderlijk was dat niet: het was een ontwikkeling die zich grotendeels binnen de kunstacademies afspeelde, en waar je weinig over hoorde als je alleen de kunstrubriek las en zo af en toe naar het Stedelijk Museum ging. Twee jaar later bleken bij een discussie over disciplinevorming aan de Universiteit Leiden, de aanwezige wetenschapsfilosofen en -historici niet te weten dat diezelfde universiteit ondertussen doctorsgraden in de kunsten verleende. Kort daarna schreef Lien Heyting een lang artikel in NRC Handelsblad over Hooggeleerde Kunstenaars, en sindsdien is het fenomeen ook bovengronds bekender.

Research is het nieuwe modewoord in de kunstwereld geworden. De Rijksakademie zet groot op haar persmap: ‘research in the visual arts’, het dansgezelschap Emio Greco | PC presenteert zich nu als een ‘interdisciplinair onderzoekscentrum’, Dansmakers Amsterdam noemt haar werkplaatsen ‘research residencies’, en een kunstenaarsgarage in Amsterdam-Noord noemt zich de Rhizomatic Project Space for Artistic Research. Zelfs in het Allard Pierson Museum hangen tegenwoordig foto’s van Etruskische graven, geschoten door een artistiek onderzoeker. Prima foto’s verder, maar wat wordt er nou eigenlijk bedoeld met ‘artistiek onderzoek’?

The endless boredom of big Mr God

and a few other recent droodles...

Holocaust-blingbling

Stuk dat eerder vandaag verscheen in hard//talk, en werd overgenomen door joop.nl

De gemeente Zandvoort heeft de bouw stilgelegd van een door Studio Job ontworpen “Buchenwaldhek” rond het landgoed van verzamelaar Jack Bakker, compleet met prikkeldraad, schoorstenen, een boog van crematoriumrook, en de spreuk uit het hek van Buchenwald in het Latijn.
Verguld met de gratis publiciteit kwam ontwerper Job bij DWDD uitleggen dat hij als kunstenaar “geen mooie dingen wil maken, maar vragen wil stellen”. Ter illustratie had hij een damasten tafelkleed met concentratiekampmotief meegenomen, dat het Groninger Museum had geweigerd tentoon te stellen. “Dat was voor het museum echt een breekpunt.”