maandag 20 mei 2013
donderdag 16 mei 2013
Hannah Arendt
Vandaag bij een interview met Margarethe von Trotta in hard//hoofd. In minder dan twee minuten, dat zijn de beste. Lang geen filosofen meer getekend.
donderdag 9 mei 2013
Muziekmetaforen
Vandaag in Muziekvan.nu
Klanklandschap. Klanktapijt. Wall of sound.
Donderend. Schurend. IJl. Verstild.
Verhit. Hectisch. Dwingend. Bedwelmend. Betoverend.
Rusteloos. Uitgerekt. Uitgesponnen. Uitgesmeerd.
Fanfare. Theater. Rapsodie. Klankbeeld.
Ik beken: al deze metaforen heb ik de afgelopen jaren gebruikt om over moderne muziek te schrijven. Ik heb het niet geturfd bij mijn collega’s, maar ik vermoed dat voor hen hetzelfde geldt. En dan heb ik me nog niet verlaagd tot de ‘als kant zo fijne klankspinsels’ en ‘schitterende toonbriljanten’ uit de programma’s van het Muziekgebouw aan ’t IJ en het Concertgebouw. Het lijkt wel het al dan niet apocriefe Japanse spel ‘luisteren naar wierook’, waarbij je elkaar aftroeft met de meest bloemrijke omschrijvingen en associaties bij de geur. Of, erger nog, wijnproeven.
Klanklandschap. Klanktapijt. Wall of sound.
Donderend. Schurend. IJl. Verstild.
Verhit. Hectisch. Dwingend. Bedwelmend. Betoverend.
Rusteloos. Uitgerekt. Uitgesponnen. Uitgesmeerd.
Fanfare. Theater. Rapsodie. Klankbeeld.
Ik beken: al deze metaforen heb ik de afgelopen jaren gebruikt om over moderne muziek te schrijven. Ik heb het niet geturfd bij mijn collega’s, maar ik vermoed dat voor hen hetzelfde geldt. En dan heb ik me nog niet verlaagd tot de ‘als kant zo fijne klankspinsels’ en ‘schitterende toonbriljanten’ uit de programma’s van het Muziekgebouw aan ’t IJ en het Concertgebouw. Het lijkt wel het al dan niet apocriefe Japanse spel ‘luisteren naar wierook’, waarbij je elkaar aftroeft met de meest bloemrijke omschrijvingen en associaties bij de geur. Of, erger nog, wijnproeven.
vrijdag 3 mei 2013
Generatiekloof
Vandaag in Waterstof, de digitale krant van de progressieve denktank Waterland. Herkenbaar voor iedereen die in de jaren 90 het mild sadistische computerspel Lemmings gespeeld heeft.
Het akkoordenkabinet
Vandaag in hard//talk, de actualiteitenrubriek van hard//hoofd
We hebben een nieuwe koning en omdat ministers "dienaren van de Kroon" zijn, is ook het kabinet opnieuw ingezworen. Tijd om de tussenstand van Rutte II op te maken.
Onder het vorige regime was het duidelijk. Er was geen maatregel van Rutte I die niet dom en slecht was. Milieubeleid afbreken, cultuur afbreken, maximumsnelheid verhogen, kraken verbieden, Israël steunen, Grieken uitknijpen, inburgeringstoetsen, langstudeerboetes, de Kunduz-klucht, en last but not least het totaal debiele Topsectorenbeleid. Het was een ramp. Je wist waar je tegen moest zijn.
Toen viel het kabinet en kwam het Kunduz-akkoord, sorry Lente-akkoord. De rust leek teruggekeerd: eindelijk was tien jaar van krankzinnige polarisatie in de Nederlandse politiek voorbij. Wel hield een van de kernpunten van dat akkoord nog geen twee weken stand tegen abrupte volkswoede. Het bleek een voorbode van wat komen ging.
Ondertussen zijn we een regeerakkoord, woonakkoord, sociaal akkoord en zorgakkoord verder. Al die akkoorden bleken binnen dagen na ondertekening opnieuw onderhandelbaar. De inkt onder “Bruggen slaan” was nog niet droog of de VVD-achterban kwam in opstand tegen de inkomensafhankelijke zorgpremie. Het is democratie op zijn best en slechtst: onsamenhangend, voor iedereen een beetje, iedereen praat mee en niemand is verantwoordelijk.
We hebben een nieuwe koning en omdat ministers "dienaren van de Kroon" zijn, is ook het kabinet opnieuw ingezworen. Tijd om de tussenstand van Rutte II op te maken.
Onder het vorige regime was het duidelijk. Er was geen maatregel van Rutte I die niet dom en slecht was. Milieubeleid afbreken, cultuur afbreken, maximumsnelheid verhogen, kraken verbieden, Israël steunen, Grieken uitknijpen, inburgeringstoetsen, langstudeerboetes, de Kunduz-klucht, en last but not least het totaal debiele Topsectorenbeleid. Het was een ramp. Je wist waar je tegen moest zijn.
Toen viel het kabinet en kwam het Kunduz-akkoord, sorry Lente-akkoord. De rust leek teruggekeerd: eindelijk was tien jaar van krankzinnige polarisatie in de Nederlandse politiek voorbij. Wel hield een van de kernpunten van dat akkoord nog geen twee weken stand tegen abrupte volkswoede. Het bleek een voorbode van wat komen ging.
Ondertussen zijn we een regeerakkoord, woonakkoord, sociaal akkoord en zorgakkoord verder. Al die akkoorden bleken binnen dagen na ondertekening opnieuw onderhandelbaar. De inkt onder “Bruggen slaan” was nog niet droog of de VVD-achterban kwam in opstand tegen de inkomensafhankelijke zorgpremie. Het is democratie op zijn best en slechtst: onsamenhangend, voor iedereen een beetje, iedereen praat mee en niemand is verantwoordelijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)