Luisteren als spelen met jezelf

Nachtmusik, Buma Classical Convention, 28 nov

Ik bezoek nu al zo’n tien jaar concerten voor Nieuwe Muziek, maar nog altijd vind ik het moeilijk om uit te leggen wat ‘Nieuwe Muziek’ nu eigenlijk inhoudt. De term is misleidend, want letterlijk genomen is alles wat de afgelopen jaren gemaakt is ‘nieuwe muziek’, maar dat is niet waar het begrip Nieuwe Muziek op slaat. Het is niet zoals met jazz of heavy metal, dat je maar het maar gewoon moet horen en dan weet je ’t wel, want daarvoor hebben de verschillende soorten ‘Nieuwe Muziek’ te weinig gemeen. ‘Hedendaags klassiek’ suggereert naar mijn smaak teveel dat het pas serieus te nemen is als het in een klassieke traditie staat. ‘Modern gecomponeerd’ vat de inhoud nog het beste samen, in elk geval in de zin dat je bij die concerten niet zelden de vraag krijgt “are you also a composer?”. Maar musicals kun je ook componeren. Vroeger kon je nog zeggen: Nieuwe Muziek is wat er in het Muziekgebouw aan ’t IJ geprogrammeerd wordt, maar dat gaat niet meer op want het Muziekgebouw programmeert steeds conservatiever.

In zekere zin is juist die verwarring de beste illustratie voor wat Nieuwe Muziek is: een genre van muziek die niet in een duidelijk genre past. Als er alleen wat elektro-acoustische effecten in zitten of aan de snaren van de piano geplukt wordt, dan is het een tam concert. Het wordt eigenlijk pas echt Nieuwe Muziek als je je afvraagt: WTF was dat? Als je door de elektronica niet meer weet hoeveel handen er op de piano zitten, als je van je sokken geblazen wordt door een experimentele klompendansperformance, als het componistencollectief Monoták een fabriekshal omtovert tot een klankkathedraal met behulp van wat oud schroot en onttakelde orgelpijpen.

New calligraphies

I'm not sure how to call this new series of works. So far I've been storing them in the folder 'calligraphic flowcharts & empty landscapes'. It started from a thought experiment what a Rothko would look like with text on it, but I hope they don't look like Rothko ripoffs.

"Denken ist schwer", for that matter, was the motto of Heymann Steinthal's Grammatik, Logik, und Psychologie, ihre Principien und ihr Verhältniss zu einander (1855)

La grande bouche ouverte

As a historical-calligraphic experiment, I tried to put the phonetic alphabet of Charles de Brosses (Traité de la Formation Méchanique des Langues (1765), Tom.I p. 181) into practice. My conclusion is that it is indeed impractical.

Nieuwe Muziek als WTF was dat?

November Music, 5-9 november, Den Bosch, Verkadefabriek en verschillende locaties
gezien: 8 november | vandaag op Muziekvan.Nu

Muziek als papier, tabaksrook en keramiek. Muziek als videoprojectie met echte mensen, als tot theater verwerkte sound art, en als blokfluitcollagevoorstelling. Aan de hand van het programma van November Music kun je aan leken uitleggen wat ‘Nieuwe Muziek’ nu eigenlijk inhoudt: muziek die niet in een genre past. Ik geef toe, ik heb een beetje selectief zitten ‘cherry-picken’; het is niet alsof het hele programma uit zulke rariteiten bestaat. Er zijn ook jazzcombo’s, orkestwerken en zelfs zeven strijkkwartetten. Maar de componisten van die orkestwerken en kwartetten zijn deels ook de bouwers van muzikale keramiektuinen en melodisch-poëtische wandelroutes op je smartphone. Er is me verteld dat ik het meest uitzinnige werk – de posthumanistische anti-opera Buenos Aires van Simon Steen-Andersen – gemist heb en dat dit zich moeilijk laat navertellen. Dat laatste lijkt me een goed aanvullend criterium voor wat Nieuwe Muziek is: dat waarover je kunt vragen, wat de f*ck was dat?

Colour is an echo

Op de tentoonstelling van Mark Rothko in het Gemeentemuseum Den Haag vroeg ik me af of zo'n beeld nou niet interessanter zou zijn met tekst erin. Ik had alleen geen krijtje bij de hand en bovendien is het verboden op schilderijen in een museum te tekenen. Gelukkig heb ik zelf ook verf in huis.