Louise, rot op

Vandaag in hard//hoofd
Beeld: Céline Talens

De kop spreekt voor zich. Het bestuur van de UvA heeft de ME ingezet om studenten uit het Maagdenhuis te jagen, terwijl die bezig waren met een vreedzaam ‘wetenschapsfestival’ met lezingen en workshops, en de bezetters toch al hadden aangekondigd daarna weg te gaan. Het leverde in elk geval de memorabele beelden op van gepantserde agenten die een lezing over de universiteit in de middeleeuwse samenleving verstoren en van docenten die buiten in de regen doorgaan met spreken met een kordon politiepaarden in hun rug. Wie nu nog denkt dat het College van Bestuur opkomt voor de belangen van de academische gemeenschap, lijdt aan cognitieve dissonantie.

De ontwikkelingen van afgelopen week waren ronduit verwarrend. Eerst leek er op dinsdagavond een akkoord over vreedzaam vertrek te zijn. De ochtend daarop lieten de bezetters, of een radicaal deel daarvan, weten dat er géén akkoord was, dat de acties op andere wijze door zouden gaan en dat ze voor de vierde keer het vertrek eisten van het College van Bestuur. Het bestuur reageerde door naar de rechter te stappen. Diezelfde dag verscheen een tweede, veel redelijker verklaring waarin werd opgesomd waar de bezetting goed voor geweest was en een waardig afscheid beloofd werd. Dat waardige afscheid heeft het CvB hen niet gegund.

Dat het CvB als pressiemiddel naar de rechter stapte valt nog te begrijpen. De eerste verklaring van De Nieuwe Universiteit was inderdaad een schoolvoorbeeld van onredelijke, verongelijkte zij-zijn-slecht-retoriek. Ik overwoog even het rode vierkantje van mijn revers te halen. Maar het machteloze, zinloze machtsvertoon van afgelopen weekend maakt met terugwerkende kracht zelfs de meest opgefokte rot-op-retoriek gerechtvaardigd. Ondertussen hebben ook meer dan 300 UvA-medewerkers per open brief het aftreden van Louise Gunning en kompanen bepleit. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Louise, wees redelijk en rot op.

Dus wat deed het CvB gisteren? Terwijl een nieuwe protestmars door de stad trok, liet ze preventief de Oudemanhuispoort afsluiten uit angst voor nieuwe bezettingen, en kondigde ondertussen doodleuk aan dat er nog 16,5 miljoen bezuinigd moet worden op het onderwijs, omdat de kosten van het vastgoed uit de klauwen lopen. Laat deze zin even tot je doordringen. Terwijl er al maanden geprotesteerd is tegen bezuinigingen, gebrek aan financiële transparantie, baanonzekerheid, onverantwoord vastgoedbeleid en democratisch tekort, komt het bestuur uitgerekend nu met dit voldongen feit.

Heeft het nog zin met dit bestuur in discussie te gaan? Met de oekaze van gisteren hebben ze zich weinig ruimte voor toezeggingen gelaten, al zouden ze dat willen. Misschien maken ze zichzelf wijs met deze harde lijn verantwoordelijkheid te nemen, maar de vraag is dan: tegenover wie? Niet tegenover de studenten en docenten: die staan buiten om hun aftreden te eisen. Het zou getuigen van realiteitsbesef om daar gehoor aan te geven.

Anderzijds: met een nieuw bestuur gaan de financiële puinhopen niet weg. Het valt niet te verwachten dat Jet Bussemaker barmhartig haar portemonnee gaat trekken. Misschien moeten we eens een ander rekensommetje maken. Hoeveel scheelt het als we het zonder bestuur doen? Dat mag utopisch klinken, maar zo langzamerhand beginnen utopische vergezichten de meest reële optie te worden. Misschien, beste academici, wordt het eens tijd het heft in eigen handen te nemen. En in afwachting daarvan: Louise, rot op.