Simpele observatie:
je krijgt een prachtig geluid als je met een sleutel op een koperen deurknop tikt. In elk geval met de loper van gebouw D'Bruynvis op de deurknop van de receptie.
Leuk voor saaie feestjes:
de gesprekken om je heen beluisteren als musique concrête. Wat nog niet meevalt, want betekenis laat zich niet zo makkelijk negeren. Dat zegt vast iets interessants over de relatie tussen muziek en libretto, maar ik kan er even niet op komen.
(Vergelijk het idee van Nono, dat op tape verknipte stukjes taal nog altijd semantisch geladen zijn. Dat klopt, maar om te doen alsof ze daarom niet als bruut geluid moeten worden opgevat, en dat hun betekenis zelfs intact blijft, zoals Nono betoogt in de liner notes van Diario Polacco, is prietpraat.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten