Some faces

...Actually, the side-products of a night of political cartooning against the present Dutch govt. and its cutbacks on culture & education. After which I was droodling a bit.

Kritische noten bij de culturele kaalslag

Vanavond zal in de Stopera, voorafgaand aan een voorstelling van het Nationale Ballet, de Nederlandse danssector het podium op gaan om een 'silent bow' te maken. Daarbij zullen ze zwarte kleding met witte kruizen dragen, een symbool dat de afgelopen dagen veel te zien is geweest op en rond culturele instellingen. Ik heb nog niet besloten of ik erbij ga zijn als toeschouwer, verslaggever, meeloper (ik wil graag meedemonstreren, maar ik heb niks te zoeken op dat podium), of helemaal niet. Hoe dan ook zal het een beeld om te bewaren zijn: een groepsportret van een binnenkort verdwenen wereld.

Voor wie het nog niet wist: de Nederlandse culturele sector, en met name de podiumkunsten, zullen in de komende jaren ophouden in hun huidige vorm te bestaan. Het is de kroniek van een aangekondigde afbraak: al tien maanden geleden, bij het aantreden van het kabinet, waren de bezuinigingen op kunst en cultuur aangekondigd, en deze maand hebben ze vorm gekregen in de beleidsnota Meer dan kwaliteit: een nieuwe visie op cultuurbeleid.
Kort samengevat komt het er op neer dat de grote musea en de grootste gezelschappen gespaard worden, maar dat de sectorinstituten (MCN, TIN) en de productiehuizen (Frascati, Korzo) worden geschrapt, de dansgezelschappen en de 'presentatie-instellingen' in de basisinfrastructuur worden gehalveerd, de fondsen voor Beeldende Kunst en Podiumkunsten effectief worden gehalveerd, de postacademische opleidingen (Jan van Eyck, Rijksacademie) gedoemd zijn en de WWIK verdwijnt. Een overzicht is te vinden op www.schadekaart.nl.

Holland Festival 2011 (2): Another Utopia

Utopia :: 47 - A last passion door Muziektheater Transparant & Blindman
Muziekgebouw aan ’t IJ, 21 Juni


“Een kunstenaar moet pretentieus zijn”, zegt Eric Schleichim. Dat is Utopia :: 47 zeker: het probeert een brug te slaan van vroegbarokke gezangen in een bewerking voor saxofoonkwartet, via het verwoeste Duitsland van na de oorlog, naar het muziektheater van 2047. En het werkt.

Stel je de setting voor. BL!NDMAN is een kwartet van vier kwartetten (saxofoons, zang, drums en strijkers) dat uitblinkt in theatrale en ononderbroken voorstellingen. Die samenstelling ontstond toevallig en beklijfde. In Utopia :: 47 horen we alleen de saxofonisten en de zangers, al verandert hun rol halverwege de avond wel drastisch.

Foto: Alidoor Dellafaille

New voices from afar

Entrée Late Night Café VI: En Route, Concertgebouw, 17 June


The concept of the "Voices from afar" project is simple: give me your favourite words or expressions in a foreign language, and I'll make a postcard of it. Last night, at the Entrée Late Night Café, there was a live performance and one-night exhibition of them in the foyer of the Concertgebouw. (That is to say, we were printing them out and hanging them on the wall.)
Hope there will be pictures. Here's a selection of new postcards.

Karikaturen op het hard//hoofd live festival

hard//hoofd live, VLLA, 11 Juni


Het idee ontstond ter plekke: vraag mensen om een woord of concept en geef er on the spot een karikaturale interpretatie van, liefst een flink zuigende.

Hieronder een selectie. Het complete album staat op facebook (op facebook is alles leuker). Een aantal zijn ook verwerkt in de live column van Kasper van Royen.

Rancune

 Krokodil

Holland Festival 2011 (1): The Long Count

Muziekgebouw aan 't IJ, 1 april

 Dit stuk verscheen tevens op www.hollandfestivalblog.nl

Gisteravond begon het Holland Festival, maar nog niet helemaal. Op de trap stonden twee festivalgidsen te oefenen: “Het Holland Festival is het grootste festival in Nederland voor dans, toneel, muziek en muziektheater. Het Holland Festival…” De officiële opening is pas vanavond met Mea Culpa.

Geen speeches en rode lopers dus bij The Long Count in het Muziekgebouw aan ’t IJ, en zelfs geen opkomst met applaus. In plaats daarvan musici die gaandeweg het podium vulden, en een achtergrondzangeres die langzaam begon af te tellen bij dimmend zaallicht, terwijl de visuals begonnen te knetteren: three, two, one. Boem. Sommige bezoekers konden nog binnensluipen toen de voorstelling al bezig was. Een goede manier om alvast met het festival te beginnen.

Paraplu's zijn zulke rare dingen

Paraplu’s zijn zulke rare dingen.
Iedereen draagt een dakje boven zijn hoofd!

En niemand neemt ooit
een deur mee om open te doen,
of traptreden onder zijn schoenen.

En huizen lopen nooit rond
met mensen onder hun arm,
om naar binnen te stoppen als het regent.

En niemand draagt zonnetjes als ballonnetjes
tegen de regen.

Paraplu’s zijn zulke rare dingen.
Iedereen draagt een dakje boven zijn hoofd!