A penny for the arts please!

Of: koffiebekertjes voor de kunst
Vandaag op hard//hoofd online tijdschrift voor kunst en journalistiek


De kunst heeft meer koffiebekertjes nodig. Waarvoor? Om er muntjes in te gooien. Het was toch al nooit een vetpot, maar als het kabinet niet snel valt en de crisis nog even doorzet mogen we nog lange magere jaren van bijverdienen in de sushibar tegemoet zien. (‘Sushibar’ staat hier voor alle geestesdodende dingen die je kunt doen om geld te verdienen.) En om duidelijk te maken dat de nood hoog is, volstaat het niet om te schreeuwen tegen de voormalige subsidiegever. We moeten, hup, met de pet rond.

Het onbedoelde beeldmerk staat bij de Rijksacademie, waar dit weekend open atelier was. Het staat in een studio naast een koffiepot, het is een kartonnen koffiebekertje en er staat op: Honesty box. coffee / tea 20 cents.
Waarom is het zo’n goed beeldmerk? Omdat het zo makkelijk te repliceren is. Je kunt ze kopen voor 1,95 per pak van 10 bij de HEMA. Er is eigenlijk geen reden waarom we niet bij iedere opvoering of expo een koffiebekertje zouden neerzetten met “20 cents for the arts please”. Of een tekst in die trant.

Leer van het monster te houden

Een open brief aan Thierry Baudet
en al zijn geestverwanten, naar aanleiding van het artikel “Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens vormt een ernstige inbreuk op de democratie” (NRC Handelsblad, 13-11-2010)


Thierry,

“Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft zich de afgelopen jaren ontpopt tot een allesverslindend monster dat zonder enige legitimiteit talloze nationale wetten en regelingen buiten werking stelt”, schrijf je. De voorbeelden die je noemt zijn niet mals: door toetsing aan het EVRM konden uitgeprocedeerde Irakese asielzoekers niet collectief worden uitgezet; kon Salah Sheekh niet worden uitgewezen naar Somalië; konden kraakpanden in Amsterdam niet ontruimd worden; en zouden misschien in de toekomst, godbetert, het Franse verbod op boerka’s en het Zwitserse minarettenverbod kunnen worden teruggedraaid.
Ik moet zeggen dat ik me ergere dingen kan voorstellen: regeringen die onder het mom van daadkracht vluchtelingen terugsturen naar levensgevaarlijke situaties zo niet de zekere dood in, bijvoorbeeld; of brand in een detentiecentrum voor uitgeprocedeerde asielzoekers; of detentie van asielzoekers en illegalen in het algemeen; of zonder aankondiging door de politie je woning uit worden gezet; of loze symboolpolitiek in naam van de “nationale identiteit”. Het monster zit blijkbaar in ons, omdat het meestal onze eigen rechters zijn en niet het Hof in Straatsburg die de toetsing doen, en het maakt anders dan ondoordacht regeringsbeleid geen dodelijke slachtoffers.

Nieuwe rotbeesten

...dat wil zeggen, nieuwe dierenkarikaturen.

Le Penseur

The duke and the duchess

Open brief aan Van der Laan omtrent voorgenomen ontruiming Schijnheilig

Tegen het kraakverbod (4)


Geachte heer Van der Laan,

Met deze brief wil ik mijn afkeuring kenbaar maken op het besluit van de driehoek om het pand Passerdersgracht 23-25, waar nu het collectief “Schijnheilig” gevestigd is, per a.s. dinsdag te ontruimen. Deze maatregel is een daad van nodeloze repressie die wordt ingegeven door onjuiste informatie, economisch en cultureel kapitaal vernietigt, en de verheffingsidealen verkwanselt waar uw partij, uw college, en uzelf voor staan. Het is, kort en goed, culturele moord.

Blogging from Nantes

This is a slightly belated post, but last week I was in Nantes, running between the 11th ELIA Biennial Conference and the NEU/NOW Festival there.
ELIA is the organization I work for, and its Biennial conferences are the largest conferences on Higher Arts Education worldwide.
The NEU/NOW Festival, now in its second year, is a selection of the best (near) graduates from art schools around Europe in all disciplines.
You bet I did not get much sleep. Fortunately Adina supplied the bulk of the pictures, and some of the posts (Coded Sensations, Andrew Graham & William Collins, and Les Filles Föllen). You can read - well, not all, but a lot - about it on the ELIAblog: http://www.elia-artschools.org/Blog?y=2010&m=10.

Geluid is muziek als het nergens toe dient (6)

Gisteravond, in de storm, langs de Piet Heinkade, een geluid als uit een gigantische dwarsfluit, maar dan schorder, een beetje zoals de treinen die aan de andere kant voorbijkwamen. Ik denk dat het was omdat de wind in de reusachtige luchtpijpen van de parkeergarage onder de Passenger Terminal blies. Soms hield het lang aan, soms stak het plotseling op en was weer weg. Het duurde tien minuten voor ik weg kon gaan.