Een vraag aan alle lezersLijkt taalvermogen meer op dansen of op schaken?
Zoals bekend is taalvermogen aan de ene kant een kwestie van strategisch handelen en de optimale zet kiezen, anderzijds een vermogen dat niet geheel transparant is voor de taalgebruiker. Spreken doe je met je hoofd en met je lichaam, met zwier en ritme maar ook met kennis van zaken. Welke van de twee metaforen zegt meer over hoe we met taal omgaan?
Originele reacties worden beloond.
Overigens: filosofen die van dansen houden, en mensen die geïnteresseerd zijn in de relatie tussen dansen en cognitie, moeten vooral eens langsgaan op de site van Ivar Hagendoorn.
1 opmerking:
Een uitgebreide discussie (met van mijn kant veel taalfilosofische en linguïstische tech-speak) staat op http://www.filosofieblog.nl/?p=267
Een reactie posten