Twee kindergedichtjes & illustratie

Dit is de dag van daarom.
Waarom komt later.

Dit is het moment van brand brand brand!
Straks komt het water.

Dit is de plek van hier.
Ergens anders is daar.

Dit is de laatste van al onze vragen.
Straks is het eten klaar.


[Kleine Notiz über die Verfahrungsweise des poetischen Geistes:
De oorspronkelijke versie, geschreven op een hotelkamer in Göteborg, was niet geschikt als kindergedicht. Wat is het verschil tussen die versie en deze? Één woord. "Eten". Laat dat woord weg en de laatste zin klinkt haast suïcidaal. Zo erg was het trouwens ook weer niet met me gesteld.]

[Tekening gemaakt in de trein terug uit Berlijn. Jaja, ik reis wat af tegenwoordig. Ik zal er eens over gaan bloggen.]


Rond om de ronde
toren omhoog langs de wentel-
trap tot op de hoogste
top en op de top
is alles klein:
de mensen zijn muisjes,
de auto’s van drop.

Kronkelend als een kurken-
trekker wentelt de trap
omhoog en omlaag.
Niet als de ijzeren Eiffel-
toren maar
als een bakstenen bruidstaart,
laag over laag.

Bovenaan kun je
verstoppertje spelen
in de Emmenthaler gaten
van de maan van kaas,
wolkenwijn drinken,
de sterren op stokjes
prikken en schikken
in een hele grote vaas.

Die zet je dan op de top
en dan vang je
de zon in een goudvissenkom.
En dan rommeldebom!
valt de toren om.